Zeeblues

Niets van het zoute water uit jouw ogen streeft
naar opgeloste weemoed die je hart verlicht
en is zelfs niet op iets van een gemis gericht
waarom het wenen is – wat jou een lichaam geeft

zoals ook ieder tij een eigen hoogte heeft
maar ook de diepte met een eigen zwaargewicht
naar opgeloste weemoed die het hart verlicht
dat is hoe jij en in jezelf jouw waarheid leeft

maar wast de maan het duister van jouw droef gezicht
een opgeloste weemoed die een hart verlicht –
dan is het wenen soms gelijk een nieuw begin
een leegte die zich vult op een gemis gericht

is als een eerste zin misschien met tegenzin:
de invloed van de blues die na- ebt binnenin.

Gerda Posthumus

Waddentaal

Het Wad, de zee en lege straten
de kou heeft alles stilgelegd
zoals wij bij elkander zaten
maar zonder al te veel gezegd

zou ik het nooit meer kunnen laten
het heeft voor altijd mij gehecht
aan wad en zee en lege straten
niets hoeft te worden uitgelegd.

Gerda Posthumus